"YENİDEN ÖZGÜR, YENİDEN ÇOCUK!"

20 Kasım 2016
Türkiye Çocuklara Yeniden Özgürlük Vakfı
"Yeniden Özgür, Yeniden Çocuk!"

20 pırıl pırıl çocuk ile tanıştık. Kimilerinin köpeğe bakışını değiştirdik, korkularını yendiklerimiz oldu ve elbette yüzünü güldürdüklerimiz... Bu gençler, dışardaki hayata hazırlanırken sokakta gördükleri her köpekte Poka'yı ve Poka'nın hikayesini hatırlasınlar ve dilerim hep böyle vicdanlı kalsınlar...

"Suça sürüklenen ve risk altındaki" 12-18 yaş aralığındaki gençler, 1997 yılından beri her hafta pazar günü Gençlik Merkezi'nden, Türkiye Çocuklara Yeniden Özgürlük Vakfı'na gelerek gönüllüler ile buluşuyor. 15 yıldır süren "Gençlik Merkezi Programı", çocuk ve genç suçluluğunun önlenmesinde önemli bir model.

Gelelim Poka ile orada neler yaptığımıza...

O gün 12 yaşındaki Labrador Retriever Poka, göreve gittiğimizin bilinci ile gözünü bir an bile benden ayırmadan itaate girdi. Yıllar sonra bu hala beni şaşırtıyor. Beni bu kadar doğru sezmesi, bir görevimiz olduğunu hissetmesi ve odaklanması muhteşem!

Büyükçe bir odada 20 kadar genç karşımıza dizilmiş meraklı gözlerle bize bakıyordu. Söze Poka'nın hikayesinden başladım. Doğumunun ardından sahiplenilmesi ile başlayan esaret hayatından bahsettim. İşin doğrusu Poka, yaklaşık 4 yıl boyunca taş bir zemin üzerinde 45 cm'lik bir zincir ile bağlı kalmıştı. Sonrasında olaylar olayları izledi ve Poka benim oldu, elbette ben de onun...

Sunum boyunca: Köpek ile insanın kurduğu ilk bağdan, birbirlerine nasıl iyi geldiklerinden, Köpek Eğitmenliği mesleğinden ve Köpek ile Terapi konusunda yapılabilecekden bahsettim. Dünyadaki örneklerinden (konuşma, okuma, yürüme güçlüğü çeken çocuklarla çalışan, hapishanededeki mahkumların rehabilitasyonuna katkı sağlayan köpeklerden) bahsettim. Gençlerin zihinlerine yeni sinyaller yollayabildiğimi umuyorum. Belki de kafalarındaki "köpek" kavramını değiştirmişizdir.

Bana sorarsanız günün kazanımlarından en biriciği, insanın bir köpek ile kurduğu duygusal bağı bizzat görüp deneyimlemeleri oldu. Birbirinden çok farklı iki canlının, tek kelime bile konuşmadan yıllarca birbirini anlaması ve sevebilmesinin örneğiydi bu.  irem uşar

Poka ile Terapi saatinde yaşadıkları bu deneyim, taze kalplerinde küçük bir kıvılcım yaratabilirse, sokaktaki kedi ile, sonrasında gökte uçan kuş ile ve o kuşun yuva yaptığı ağaç ile de benzer bir bağ kurabilir. Pırıl pırıl gözlerinden merak saçan bu gençlerin, doğa ile kurdukları bağın ilk adımı olabilmeyi başarabilirsek ne mutlu Poka ile bana!

Bize kapılarını açan Türkiye Çocuklara Yeniden Özgürlük Vakfı'na ve hayata güzel bakışıyla bu buluşmayı olduran Tuğba Ata'ya teşekkürlerimizle...

JATA BÜLTEN'DE YER ALDIK!

Dog Assisted Therapy / Köpek ile Terapi alanında, Poka ile bağlı olduğumuz JATA (Japon Animal Theraphy Association) bülteninde, Poka ile yaptığımız çalışmaları özetleyen bir yazı yayınlandı.

Köpek ile Terapi'nin Türkiye'deki ilklerindeniz ve umarım Poka'nın açtığı yoldan pek çok diğer köpek geçecek. Çocukların, yetişkinlerin, yaşlıların, hastaların, esarettekilerin yüzünü güldürecekler.

Köpek ile Terapi'nin iyileştirici gücüne tüm kalbimle inanıyorum.

Ve ne mutlu ki, dünyada rüştünü çoktan ispatlamış bu alanda Poka'nın de patilerinin izi var. :)

TORNADO, BİR SERVİS KÖPEĞİ

Fotoğraftaki annenin yüzü ne çok şey anlatıyor...

Ben, Poka sayesinde birkaç kez o mutlu ifadeye tanık oldum.

Mesela yıllardır farklı dokulara ayak bastıramadığı otizmli oğlunu, yalınayak çimende Poka ile top oynarken gördüğünde aynı böyle mutluydu bir anne. Ya da lösemili kızının ilaçlar yüzünden ağrıyan midesine, Poka kafasını koyup beklediğinde ve kız her şeye rağmen gülümsediğinde öyle mutluydu bir baba. 

Biz Poka ile pazar günlerimizi köpek ile terapiye inanan, deneyimlemek isteyenlerle geçiriyoruz. İlk buluşmamiz Kasım ayında bir çocuk grubuyla olacak. Detayları paylasacağım. 

Dileyen bize: yaseminiremusar@gmail.com 'dan ulaşabilir.

#jata #japonanimaltheraphyassociation #terapikopegi #theraphydog #servicedog #poka #terapikopegipoka

Orijinal fotoğraf altı yazısı:
"See this moment? I've never experienced a moment like this. Yesterday was the first day my 5 year old Autistic son met his new Autism Service Dog, Tornado. We are Americans that live overseas in Japan and have prepared for nearly two years to meet Tornado. 

This picture captures the face of a mother who saw her child, who she can't hug, wash, dress, snuggle and touch freely lay on his new Service dog of his own free will, with a purposeful, unspoken attachment. This is the face of a mom who has seen her son experience countless failed social interactions on the playground in an attempt to have a friend. Any friend. Any kind of connection. She has sat with her son while he has cried at night for months because he has no consistent connections outside of the family no matter how hard he tries and no matter what he works hard on in his Autism therapies. It doesn't transfer to the natural occurring world for him. And now she is sitting behind her son silently watching this moment, with the air sucked from her lungs, and no words to say.

It's worth every fight for services for my son, every diagnosis, every new provider, every dollar spent, every paper filled out, every school meeting, every shed tear, every step forward, every step back, and every wonder of the unknown future. Somehow because of this - because of Tornado - I know everything will be okay. As a mother, I have seen countless challenging and painful moments my son has encountered and cried countless more. Yesterday however, I cried for a different reason. It is a feeling that is indescribable."

Kaynak: A Love What Matters Original Story 

Submitted by S. Niehaus

Service Dog from 4 Paws For Ability